بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : چهارشنبه 15 دى 1395      13:24

کشور چه تعداد مسکن نیاز دارد؟

اقتصاد ایرانی: کارشناسان معتقدند رکود پنج ساله بخش مسکن با همه ی مشکلاتی که برای اشتغال کشور ایجاد کرد، با بحرانی عجیب غریب در بخش عرضه همراه نبود، لذا برآوردها از نیاز سالیانه ۱.۵ میلیون واحد مسکونی می تواند مورد تجدیدنظر قرار گیرد.

به گزارش ایسنا، تا پیش از مسکن مهر عنوان می شد کشور سالیانه به ۱.۲ تا ۱.۵ میلیون مسکن نیاز دارد؛ برآوردی که حالا با توجه به وجود ۱۱۷ هزار مسکن مهر بدون متقاضی، وجود ۳۰۰ تا ۴۰۰ هزار مسکن خالی در استان تهران، وجود ۱.۷ میلیون مسکن خالی در کشور، کاهش روند مهاجرت و جانمایی بخش زیادی از جمعیت به چالش کشیده می شود؛ تا جایی که عباس آخوندی می گوید با توجه به اسکان جمعیت، معادلات  مسکن دیگر مثل دهه های قبل نیست. بر این اساس کارشناسان برآوردهایی بین ۷۰۰ هزار تا یک میلیون واحد دارند اما آیا بازار مسکن توان جذب این تعداد تولید را دارد؟

در سال گذشته ۶۸۵ هزار ازدواج در کشور انجام شد که برخی سازندگان معتقدند کشور به همین تعداد مسکن نیاز دارد. در سوی مقابل عده ای می گویند اگر صرفا بر اساس تعداد ازدواج ها اقدام به تولید مسکن کنیم و مسائلی چون شرایط خانوار، فرهنگ، نحوه ی استقرار، اشتغال، درآمد و آمار طلاق را در نظر نگیریم با مازاد عرضه مسکن مواجه می شویم که منجر به هدررفت منابع می شود؛ بخصوص این که طی سال های اخیر تعداد ازدواج ها هر ساله کاهشی ۴۰  تا ۵۰ هزار فقره ای را تجربه می کند.

از سوی دیگر وزیر راه و شهرسازی می گوید: تحولات شهری ایران نشان می دهد بخش عمده ای از جمعیت جابه جا شده است. در حال حاضر ۷۲ درصد جمعیت ایران شهری و ۲۸ درصد روستایی است یعنی جابه جایی بزرگی در ایران رخ داده که باید در طرح مباحث متناسب با این شرایط اقدام کنیم.

به گفته ی عباس آخوندی، تقاضاهای جدید در تهران دیگر کارکرد ندارد. در شیراز، مشهد و تبریز هم با این مسئله مواجهیم. یک اتفاقی رخ داده که ما متوجه نشدیم و به روند بساز و بفروشی ادامه داده ایم. در حال حاضر گفته می شود بیش از ۲۵۰ هزار مسکن خالی در شهر تهران وجود دارد. در این شرایط بدون داشتن طرح و برنامه ۲۴۰ هزار واحد مسکونی در شهرهای جدید مانند پرند، پردیس، هشتگرد در اطراف تهران تعریف کردند که ظرفیت برای این مقدار جمعیت وجود ندارد.

یک کارشناس مسکن نیز با بیان این که ارزش افزوده بخش مسکن در حال کاهش است، خاطرنشان کرد: رشد بخش مسکن در دهه های قبل ناشی از مهاجرت های روستایی بود ولی هم اکنون روستاها خالی شده اند، لذا تولید مسکن در کلان شهرها کار بیهوده ای است.

محمد عدالت خواه به ایسنا گفت: اگر دولت تصمیم بگیرد پول های هنگفتی به بخش مسکن تزریق کند در ازای ایجاد اشتغال موقت، در واقع منابع خود را هدر خواهد داد. به هر حال همه ی بخش های اقتصاد تلاش می کنند که بگویند ما در شرایط پساتحریم در اولویت هستیم ولی من به عنوان یک مهندس بخش مسکن می گویم این اولویت در بخش مسکن وجود ندارد.

اما با فرض این احتمالات نمی توان مساله ۱۱ میلیون حاشیه نشین و ۱۹ میلیون بدمسکن را نادیده گرفت؛ موضوعی که کارشناسان اجتماعی و اقتصادی را نگران کرده است. جمعیت کلان شهر تهران بعنوان پرجمعیت ترین منطقه در ایران، از ۱۰.۳ میلیون در سال ۱۹۹۶ به ۱۴.۵۹ میلیون نفر در سال ۲۰۱۱ رسیده است. دیگر مناطق شهری نیز به نسبت منطقه شان نرخ رشد جمعیت بسیار زیادی را تجربه کرده اند.

یکی از عارضه هایی که در نتیجه ی این رشد دوپینگ گونه ایجاد شده است، گسترش پدیده حاشیه نشینی است. بنا به گفته ی معاون وزیر راه و شهرسازی، جریان شهرنشینی شتابان و گسترش های افقی و نامتعادل که در دهه های قبل اتفاق افتاده است در زمان کنونی مسائل و مشکلات متعددی را برای شهرها به بار آورده است. امروزه شهر با پدیده ها و مسائل بزرگی مانند فقر شهری، پایین بودن تاب آوری در عرصه های گسترده، بحران هویت و محیط زیستی، تخریب زیست بوم ها و مسائل بسیار گسترده ای که حجم قابل توجهی از شهرها را هم به خود اختصاص داده روبه رو است.

محمدسعید ایزدی افزود: ما در مواجهه با شهر و مسائل آن نیازمند رویکرد جدیدی هستیم. این رویکرد جدید در قالب سیاستی (که امروزه درحال دنبال آن هستیم) با عنوان بازآفرینی شهری تلاش میکند در وهله اول به شهر نه به عنوان یک ماشین بلکه به عنوان یک سازمان اجتماعی نگاه کند. به تبع باید موجودیت این سازمان اجتماعی که شهروندان هستند در اولویت قرار بگیرند و در وهله دوم باید بررسی شود که چطور می شود به این مسائل از رویکردهای دیگری نگاه شود. اگر به دو سال گذشته برگردیم می بینیم که در امر سیاست مسکن به برنامه های بازآفرینی به عنوان اولویت نگاه شده و پس از شناسایی فرصت ها اجرای آنها در خط اول قرار گرفته است.

بر این اساس می توان نتیجه گرفت کیفی سازی مسکن دهک های پایین، تولید مسکن کوچک متراژ برای اقشار متوسط و مسکن متناسب با توان اقتصادی زوج های متقاضی می تواند اولویت اصلی عرضه مسکن کشور باشد و دولتی سازی در مقیاس انبوه کنار گذاشته شود. با این که طی ۳.۵ سال گذشته بسیاری منتظر پرده برداری طرح مسکن اجتماعی به عنوان طرحی مناسب اقشار فرودست بودند، دولت مقداری تعلل کرد تا این که طی روزهای اخیر از طرح مسکن اجتماعی رونمایی کرد؛ طرحی که مدیریت آن به عهده ی بنیاد مسکن قرار دارد و در مقیاس کوچک قرار است از طریق ساخت، خرید و اجاره، تامین سالیانه ۱۵۰ هزار مسکن خانوارهای کم بضاعت را بر عهده بگیرد.

برای اقشار متوسط و زوج های جوان نیز دولت باید طرح هایی جداگانه در نظر بگیرد. یکی از اقدامات دولت در این زمینه ارایه وام با بهره ۸ درصد به انبوه سازان است که چندان مورد استقبال آنان قرار نگرفته و برنامه دیگر پرداخت وام تا سقف ۱۶۰ میلیون تومانی با بهره ۹ درصد به زوج های خانه اولی است. هر دو این برنامه ها در شرایط فعلی درگیر رکود مسکن هستند؛ هرچند استقبال از وام ۱۶۰ میلیونی در سال جاری روند صعودی داشته است.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

کلمات کلیدی : بازار مسکن - قیمت مسکن
نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir